Echt van start
In de aanloop naar dit moment hebben we veelvuldig contact met onze Noorse collega Christopher Knill. Hij heeft ontzettend veel ervaring met deze training en hij heeft hem, in samenspraak met de ontwikkelaars Paul en Nancy Aikin, aangepast voor de Noorse cultuur. Hoewel we inmiddels ervaring hebben opgedaan als helper bij de online versie in Amerika, vinden we het best spannend om écht van start te gaan. We hebben er veel tijd aan gegeven, onze keuzes zorgvuldig afgewogen en een geheel nieuw werkboek ontwikkeld. Maar dan is er tóch nog dat stemmetje; ‘Is het wel goed genoeg?’ en ‘Gaan ze er wel wat aan hebben?’. De training is oorspronkelijk namelijk ook nog eens als preventie ontworpen, maar nu gaan we naar een GGZ-instelling en is het kind de aangemelde patiënt.
Op de avond van de start worden we gerustgesteld; de vijf ouderparen vinden het minstens zo spannend als wij. En gedeelde emoties verbinden. Langzaam ontvouwen deze ouders hun verhaal, delen zij de zorg om hun puber en de impact daarvan op de relatie en het gezin. Via de metafoor van de vuurtoren nemen we de ouders mee in het hechtingsverhaal, laten we hen hun persoonlijke interactiecirkel met de puber tekenen en gaan ze met een opdracht weer naar huis. Na die eerste avond staan Katja en ik nog enige tijd samen buiten. We móeten gewoon even alle indrukken die we hebben opgedaan bij elkaar kwijt. Wat een energie! Wat een waardevolle, belangrijke ervaringen hebben we met elkaar gedeeld. En we zijn nog maar net onderweg!
Groeiend enthousiasme
Eigenlijk wordt ons enthousiasme - maar ook ons gevoel van hoe ‘groots’ deze training is - met elke volgende bijeenkomst groter. Ouders worden meegenomen in hun eigen hechtingsverhaal, maken kennis met de Window of Tolerance en absorberen de informatie over het puberbrein. Ze beginnen te begrijpen hoe dit alles zich vertaalt naar de dynamiek waarin ouders en kinderen terecht kunnen komen. We delen ervaringen over het leven van jongeren anno 2021 en wat dat betekent voor het ouderschap. Ouders vinden daarin herkenning bij elkaar. Door ze te laten visualiseren dat ze weer op hun eigen kamer zitten als puber, nodigen we ze uit om in de huid van hun kind te kruipen. In één oefening helpen we de ouders te ervaren dat achter elk gedrag en elk woord van hun puber, een emotionele, relationele wereld schuilgaat. Katja en ik delen onze persoonlijke ervaringen met onze pubers, daarmee zeggend; ‘Jullie zijn niet alleen. Wij zijn jullie’.
Confronterende spiegels
De eerste trainingsbijeenkomsten blijken een waardevolle primer voor het werk dat daarna komt. In het tienerinterview dat volgt na trainingssessie 2, maken we kennis met de puber. We zijn onze collega Chris Knill veel dank verschuldigd voor de ontwikkeling hiervan. Het interview is zo opgebouwd dat we na een uur in gesprek met de jongere alle lagen in de dynamiek tussen ouders en de puber helder hebben. Daarmee staat de belangrijkste voorbereiding richting het oudergesprek en het gezinsgesprek op papier.
Na trainingssessie 3 is het zover: we zien eerst alle ouderstellen apart voor het oudergesprek. Daarin gaat alle aandacht naar de interactiecirkel die we in het gesprek met de puber hebben meegekregen. Ouders worden keer op keer enorm geraakt door wat ze via ons terug horen. Fijne dingen, maar er worden ook confronterende spiegels voorgehouden. Dit gesprek blijkt onmisbaar om het perspectief van de puber zacht te kunnen laten landen bij de ouders. En hun eerste, emotionele reacties te kunnen opvangen. In anderhalf uur worden ze ‘klaargezet’ voor het daaropvolgende gezinsgesprek.
Gezinsgesprek
Als ik nu de herinneringen aan de gezinsgesprekken terughaal, voel ik weer de ontroering die ik toen voelde. Wat deden deze pubers het geweldig! Ze waren aanwezig, stelden zich open en konden alle vijf - ieder op hun eigen manier - aan hun ouders teruggeven wat ze van hen nodig hadden. Het lukte hen, misschien wel voor het eerst, om de emotionele boodschap achter hun gedrag over het voetlicht te brengen. Wat wellicht ook nieuw was: hun ouders luisterden, ontvingen hun behoeften en in sommige gevallen kregen de pubers zelfs de kwetsbaarheid van hun eigen vader of moeder te zien. Als verandering een correctieve, emotionele ervaring behelst, dan zijn deze gezinnen nu veranderd. En wij zijn een aantal dankbare ervaringen rijker. Daar waar we eerst nog vraagtekens hadden over mogelijke diagnoses en de haalbaarheid van deze training, vielen alle zorgen nu weg. We hadden ‘gewoon’ pubers in de kamer die uitreikten naar hun ouders. En ouders die deze uitreiking in ontvangst namen door zichzelf te laten zien.
In de laatste trainingssessie is de energie van deze gesprekken nog steeds voelbaar. We zien ouderstellen lachen met elkaar, we zien ze onderling contact maken. Met elkaar kijken we, met voldoening en dankbaarheid, terug op de bijzondere reis die ze gemaakt hebben.
Vervolg Houd Me Vast, Laat Me Los
Onze reis is echter nog niet klaar. Op 10 juni 2022 zullen we op het EFT-congres een workshop over deze prachtige training geven. Daarna wordt de train-de-trainer ontwikkeld en kan de training, breed in Nederland, zijn indrukwekkende effect gaan sorteren! Om de training en het werkboek de komende maanden nog verder te verfijnen, hopen Katja en ik dat we hem nog een aantal keer kunnen geven. Hierbij hebben we de hulp van de EFT-community nodig. Dus: Mocht je gezinnen kennen voor wie je deze bijzondere training passend vindt, mail dan naar info@relatiepraktijken.nl. De eerstvolgende HMV/LML training start op 26 oktober 2021 op onze trainingslocatie in Weesp.
Veel dank alvast!
Barbara Veldt en Katja Pereira