Volgend op een applaus voor iedereen die deel uitmaakt van de EFT-community en vanavond aanwezig was bij de viering, heette Liesbeth Arends, directeur van onze stichting, de sprekers op het podium welkom. Een introductie:

• Sophie Mulder is werkzaam bij Villa Pinedo, waar zij zich inzet voor kinderen met gescheiden ouders. Ze is host van de podcast Scheidverhalen en co-auteur van het boek ‘Je hoeft ’t niet alleen te doen’.
• Ingeborg Hornsveld is raadslid bij de Gemeente Utrecht, woordvoerder Zorg, Welzijn en Cultuur en plaatsvervangend woordvoerder Diversiteit, waaronder LHBTI+-zaken.
• Sophie Jonker is onderzoeker en werkte voor 113 Zelfmoordpreventie, deed impact-onderzoek naar de behandeling van PTSS en gaat zich nu richten op de effectiviteit van de Houd me Vast-training.
• Sander van Arum is als orthopedagoog en psychotherapeut gespecialiseerd in onveilige relaties en mede-ontwikkelaar van het triage-instrument Veilig Thuis.
• Kelli van der Waals is journalist, columnist en auteur van de boeken ‘Koud Water’ over hoe te leven in het digitale tijdperk en ‘Picture Perfect’ over het publieke leven van de smartphone-generatie.
  
  

Toekomstige relaties

De vraag der vragen wordt gesteld: hoe zien onze toekomstige relaties eruit? Sophie Mulder trapt af: ‘We gaan naar een toekomst waarin mensen meerdere relaties hebben. Scheiden hoeft niet complex te zijn. 20% van de scheidingen resulteert in een vechtscheiding. De andere 80% gaat oké. We moeten niet kijken naar het voorkomen van scheidingen, maar hoe we op de juiste manier kunnen scheiden.’

Sophie is zelf een kind van gescheiden ouders. Liesbeth is benieuwd wat zij daarvan meeneemt in verbinding met haar partner. ‘Ik zie dat bij veel kinderen van gescheiden ouders onzekerheid zit en misschien een wat pessimistischer beeld over het hebben van een relatie. Zo van: ‘het gaat nu goed, maar we zien wel in de toekomst’. Deze manier van denken is voor onze partners die wel uit gezonde gezinnen komen, soms heel erg kwetsend. Wij zien het vooral als realistisch. Je zou kunnen zeggen dat wij misschien met een minder rooskleurige bril naar relaties kijken.’

Het traditionele kerngezin verandert

Volgens Ingeborg Hornsveld ziet het kerngezin dat volgens de traditionele zienswijze bestaat uit vader, moeder en kinderen, er in de toekomst anders uit dan we gewend zijn. Dat hoeft niet problematisch te zijn, benadrukt ze. Een kind heeft stabiliteit, liefde, veiligheid en een dak boven zijn of haar hoofd nodig. ‘Het beeld van traditionele gezinnen veroorzaakt ook traumatische barsten wanneer het werkelijke plaatje ervan afwijkt. Dat de afwijking nu meer gewoon wordt, voorkomt dus ook die traumatische barsten voor de kinderen.’ Volgens Ingeborg verschuift de norm, doordat we steeds meer uitgaan van een ander beeld.

Ook de politiek kan daarin een rol spelen. Bijvoorbeeld wanneer er een woningbouwplan gemaakt wordt: ‘Stadsinrichting kun je goed aansluiten op verschillende samenlevingsvormen. Bijvoorbeeld door plannen te maken die niet alleen gezinswoningen faciliteren, maar ook éénpersoonshuishoudens, woongroepen of friends-woningen. Dat stimuleert uitwisseling. En ja, de ene gemeente is daarin vooruitstrevender dan de andere gemeente’, aldus Ingeborg.

Uit de digitale bubbel

Liesbeth vraag zich hardop af of mensen niet steeds meer in een bubbel leven. Kelli van der Waals reageert dat die bubbel voor een groot deel mede veroorzaakt wordt door sociale media. ‘Eerst komt cultuur en pas daarna komen andere dingen, zoals politiek’, zegt Kelli. ‘Sociale media creëren een nieuwe cultuur. Tieners leven tegenwoordig een heel publiekelijk leven. Zij willen zich voegen naar het digitale beeld. Dat digitale beeld beïnvloedt dus hoe je in de wereld staat en naar jezelf kijkt.’

Kelli is blij dat we kritischer worden op het gebruik van smartphones, maar benadrukt dat een duidelijke visie op het gebruik ervan achterblijft. Ze hoopt dat we in de toekomst terugkijken op smartphonegebruik alsof we onze kinderen hebben laten roken. ‘Kinderen moeten leren om elkaar aan te kijken. Pas dan kun je écht zien of dat wat je doet door de ander leuk gevonden wordt of niet.’

Weerbaar tegen online geweld

Sociale media worden ook op agressieve wijze gebruikt. ‘Die enge man die vroeger in de bosjes zat, zit tegenwoordig achter zijn computer’, grapt Sander van Arum met een serieuze ondertoon. ‘We leren kinderen wat normaal aanraken en niet-normaal aanraken is. Maar we moeten onze kinderen ook leren om met sociale media om te gaan. Er zijn buffers nodig om kinderen in de digitale wereld te beschermen tegen allerlei vormen van misbruik en geweld. Niet denken ‘dat overkomt mijn kind niet’. De risico’s komen vanuit onverwachte hoeken. Het is de kunst en taak van ouders om hun kind hiervoor weerbaar te maken.’

Kelli vult aan: ‘We weten dat jongere generaties steeds later beginnen aan seks. Dat komt doordat ze online zoveel heftigheid zien en lezen.’ Ze refereert ook aan heftige gebeurtenissen zoals groepsverkrachtingen die plaatsvinden door “digitale hersenspoeling” als gevolg van blootstelling aan extreme online seks die weinig met de werkelijkheid te maken heeft. Online is een schijnwereld van samenzijn. Het is vreemd dat ouders tegenwoordig op zoek zijn naar extreme veiligheid voor hun kinderen, maar hun kinderen online zoveel alleen laten, concludeert het panel.

Praten over problemen

Sophie Mulder: ‘Wij, de oudere generaties, zien online en offline als twee werelden. Voor jongeren is die wereld één. Online is óók een manier om jongeren te bereiken.’ Bijvoorbeeld om hulp te bieden, vult Sophie Jonker aan. Het zou mooi zijn om hulp meer af te spiegelen op de belevingswereld van jongeren. Dat zit ‘m niet alleen in de wijze van hulp en waar die geboden wordt, maar ook in het creëren van een representatieve groep psychologen, die momenteel vooral nog uit vrouwen bestaat.

Gelukkig ziet Sophie Jonker daarin wel een lichte kentering plaatsvinden. ‘Het heeft er ook mee te maken dat er steeds meer aandacht is voor psychische problemen. We mogen er met elkaar meer over praten. Dat geldt ook voor mannen die daardoor vaker om hulp durven vragen en voor een studie psychologie durven kiezen.’

Relatieproblemen in Nederland

Hoe het zit met relatieproblemen in Nederland? Dat is wat Sophie Jonker gaat onderzoeken. Net als de werking van EFCT en de effectiviteit van de Houd me Vast, Laat me Los-training. Ze roept ter plekke de EFT-community op om instellingen in het netwerk te betrekken om haar onderzoeksgroepen te kunnen vormen. Liesbeth benoemt dat de EFT-community reuze benieuwd is naar de uitkomsten van het onderzoek. Daarop laat Ingeborg weten dat dat ook voor haar geldt als raadslid met onder andere Jeugd en Jeugdzorg in haar portefeuille.

Ingeborg spreekt haar verbazing uit over het feit dat individuele therapie wel wordt vergoed door verzekeraars en therapie voor koppels niet. Relatietherapie is daardoor alleen betaalbaar voor vermogende mensen, concludeert ze. Ze beaamt dat ze daar op gemeentelijke niveau wel iets tegenover zou willen zetten om meer mensen de waarde van EFCT te kunnen bieden. Mensen met schulden en lage inkomens kunnen nu nergens heen. Dat zou naast elkaar moeten bestaan. Liesbeth en Ingeborg besluiten met elkaar in gesprek te gaan om te kijken hoe Gemeente Utrecht betrokken kan worden bij gemeenteproject Houd me Vast.

Een mooie conclusie ter afronding van het panelgesprek. Nogmaals hartelijk dank aan de panelleden én aan de EFT-community die ons helpt de kracht van EFT te verspreiden. Op naar nog vele mooie jaren!