Klinische les door Joyce Vermeer
Suzanne en Mark
Voor mij in beeld zitten Suzanne en haar man Mark. Suzanne ken ik van dik een jaar geleden toen ze meedeed aan de groep Morgen is Nu. Mark zie ik vandaag voor het eerst. Terwijl Suzanne zoals ik haar ken een open en toegankelijke houding heeft, zie ik Mark wat ineengedoken naast haar zitten, afwachtend. Beiden wilden graag gesprekken over hun relatie. Suzanne heeft ongeneeslijke longkanker en haar ziekte en behandeling hebben veel invloed op de stemming en het onderlinge contact in het gezin. Suzanne en Mark vertellen ook dat ze een leuk gezin hebben met twee jong volwassen kinderen. Die uitspraak wakkert mijn optimisme aan om met ze aan de slag te gaan in deze laatste fase van Suzans leven.
Negatieve interactie
Al in het eerste gesprek komt naar voren dat Suzanne en Mark elkaar emotioneel niet kunnen vinden. Er zijn veel negatieve patronen in de afgelopen jaren ontstaan, waarschijnlijk samenhangend met hun hechtingsgeschiedenis. Het lijkt zich nu uit te vergroten in aantrekken en afstoten, boosheid, verwijten, aanvallen en terugtrekken. Ik stel voor om op de EFT ( Emotional Focused Therapy) manier met ze te gaan werken.
In de daaropvolgende gesprekken wordt het langzaam duidelijk dat deze mensen veel van elkaar houden maar elkaar emotioneel niet meer kunnen bereiken. Door de ziekte en de behandeling lijkt Suzanne dwingender en ongeduldiger naar Mark. Zij heeft veel last van stress en vermoeidheid vertelt ze. Ook is ze bang voor de verbale kracht van Mark die volgens haar veel beter alles kan verwoorden. Bij het uitwerken van de negatieve interactiecirkel, lijkt bij beiden de deur nog maar op een kiertje te staan. Hun beider achtergrond komt naar voren en ik zie nu twee mensen die elkaar hard nodig hadden in de eerste jaren van hun relatie en hun best hebben gedaan een fijn gezin te vormen. Dat laatste bekrachtig ik nadat ik ook de kinderen gesproken heb. Inderdaad een leuk en betrokken gezin!
Verandering
Een aantal weken werken we met de patronen uit hun jeugd gekoppeld aan hoe het nu is. Het maakt dat ze steeds beter hun gevoelens van eenzaamheid en hun behoefte aan liefde en geborgenheid kunnen en durven te laten zien.
Langzaam ontdooit het tussen hen en worden de problemen wat verzacht.
Dan komt Suzanne in het ziekenhuis terecht met een infectie. Ik spreek haar vanuit het ziekenhuisbed en zie een bleke, aangedane vrouw in beeld. Ze vertelt dat ze is erg moe is en geëmotioneerd. Dat laatste komt omdat ze heeft nagedacht over wat haar gedrag met anderen doet en waar ze denkt dat het vandaan komt. Graag wil ze daar over praten. Tussen haar en Mark is ook wat veranderd. Ze is milder geworden in de afgelopen weken waardoor ze zich niet meer zo laat triggeren, vertelt ze.
In de tijd daarna spreek ik ze live en zie Mark voor het eerst in het echt bij het HDI. Hij vertelt dat hij hier in de gesprekken erg tot de kern komt van zesentwintig jaar eenzaamheid. Bij beiden roept het emoties op die ze nog niet goed kunnen delen maar wat wel een doorbraak is in hun relatie. Nooit eerder konden ze daar over praten. Ik laat ze de negatieve cirkel nog eens zien en ze zien nu ook duidelijk hoe het "was". Fase 1 van de EFT is doorlopen. Ze kunnen de-escaleren en het patroon al zien. Het is wat rustiger.
Verbondheid
In deze periode is duidelijk geworden dat er geen behandeling meer mogelijk is voor Suzanne. Het is vreemd, maar het voelt ook als een opluchting. Voor beiden. Ik zie Mark een arm om Suzanne heen slaan. Zij kijkt hem aan en de tranen rollen over haar gezicht. Ze ziet er broos uit. In hetzelfde gesprek vertellen ze dat het nog nooit zo goed is geweest tussen hen. Ze voelen zich verbonden en het stroomt. Ik zie ze samen nog één keer.
Afgelopen week krijg ik een berichtje dat Suzanne is overleden. Het raakt me en zeker omdat ik het gevoel heb dat ze elkaar weer gevonden hebben voordat Suzanne zou overlijden.
Afgelopen maandag, nog geen week na de crematie staat Mark in de hal en zwaait. Als ik naar hem toeloop valt hij in mijn armen en voel ik de snik. Wat Corona betreft ben ik even onwetend. Dit had voorrang. Hij vertelt over het afscheid en hoe warm en liefdevol het was.
- Streamers:
- Zesentwintig jaar eenzaamheid
- Een bleke aangedane vrouw
Geschreven door Joyce Vermeer, Systeemtherapeut en mindfulnesstrainer bij het Helen Dowling Instituut en in haar eigen praktijk.
Adres voor exemplaren opsturen:
J Vermeer
Troje 17
3823KB Amersfoort
Tel: 0619440095