‘Een paar jaar geleden bedacht Sue dat ze EFT als een lineair proces heeft beschreven, maar het is geen lineair proces, het is circulair,’ vertelt Karin Wagenaar. ‘Sue vroeg zich af: hoe kan ik het zo beschrijven dat het recht doet aan het proces van de therapiepraktijk?’ Ze kwam op de tangodans. De dans, of iedere sessie, is als een verhaal met een begin, een midden en een eind. Karin maakte zelf in haar praktijk al snel de overstap naar de tango. ‘Dit voelt organisch, met een kop en een staart, per sessie. Het krijgt logica en coherentie, ook voor de therapeut,’ zegt ze.

Wat is de eerste beweging in de tango?

‘De eerste is aansluiten en reflecteren op het proces tussen beide partners en in henzelf. Ik voel bijvoorbeeld spanning als ze de kamer binnenkomen en vraag dan: “Is er ook iets gebeurd onderweg hiernaartoe?” Iedere sessie begin je weer bij die stap. Het gaat over afstemmen en invoegen, contact maken met waar ze nu zijn. Wat gebeurt er tussen hen? En hoe voelt het aan de binnenkant als de partner zo wegdraait en jij je klein voelt? Als je dat iedere sessie doet, houd je het proces heel gefocust. Met de tango wordt het een proces dat vanzelf voortrolt.’

Als je met stappen bent opgeleid, is het dan nog zinvol om de tango te leren?

‘Ja! Het helpt je om de organische beweging door de sessie heen te leren kennen, daardoor vloeit het beter. En het mooie is de vijfde tangostap. Daarin breng je in feite alles samen dat je in de sessie hebt gedaan. Je zegt bijvoorbeeld: “Jeetje, jullie kwamen binnen en de spanning was om te snijden. Jij hebt uiteindelijk kunnen zeggen dat je je in de steek gelaten hebt gevoeld en je partner heeft kunnen reageren.” Dan krijg je een cognitieve verankering van het proces waar mensen doorheen zijn gegaan. Dat is fijn voor mensen, want vaak weten ze na afloop niet meer waar het over is gegaan. Je ordent dat nog een keer en geeft ze de credits voor wat ze hebben gedaan; jij hebt kunnen verwoorden en jij hebt ernaar kunnen luisteren. Dat voelt anders dan wanneer je zegt dat de tijd op is en mensen weer gestrest naar buiten gaan.’

Heb je zelf de overstap gemaakt van stappen naar tango?

‘Ja, dat ging me vrij makkelijk af. Ik merk het verschil vooral bij move vijf. Ik heb mezelf moeten trainen om zo’n samenvatting te maken. Je moet onthouden waar je doorheen bent gegaan, welke emotie je gepakt hebt om te verdiepen en waarom. Ik ben veel gefocuster geworden en ik denk effectiever. Een heel therapieproces van een jaar is moeilijk om te onthouden, maar voor de tijdsduur van de sessie, als je weet in welke fase je zit, kun je je puur focussen op het verloop van de sessie. Ook bij individuele cliënten rond ik tegenwoordig af met stap vijf. Want bij EFIT breng je mensen bijna in een hypnotische toestand – we gaan terug naar dat pijnlijke moment, toen je alleen was, doe je ogen maar dicht, wat zie je dan voor je – er komen allerlei beelden en die volg ik. Dan is het fijn om er afsluitend nog even helemaal doorheen te gaan. Je hebt samen een soort reis gemaakt.'